Uwagi Fundacji Wyspa do Planu Przeciwdziałania Skutkom Suszy

1. Dokument zaczyna się od analizy możliwości powiększenia dyspozycyjnych zasobów wodnych, co jest błędem metodologicznym. Ustawa "Prawo wodne" wymienia działy, które muszą obowiązkowo znaleźć się w planie przeciwdziałania skutkom suszy, nie stanowi jednak, że plan nie ma zawierać innych rozdziałów, w szczególności nie zakazuje wstępnej analizy i definicji zagadnienia. Wydaje się oczywiste i nie wymagające enumeratywnego wskazania w ustawie, że dokument planistyczny powinien zaczynać się od syntetycznego, ogólnego omówienia zagadnień do których się odnosi. Żeby analiza możliwości powiększenia dyspozycyjnych zasobów wodnych i kolejne rozdziały planu miały sens - konieczne jest wcześniejsze zdefiniowanie potrzeb w tym zakresie. W omawianym dokumencie brakuje systematycznej analizy zagrożeń i problemów, którym mamy przeciwdziałać i hierarchizacji tych zagadnień. W związku z tym, dokument w znacznej mierze jest pozbawiony sensu - nie wiemy po co mamy powiększać dyspozycyjne zasoby wodne, a zatem brak kryteriów, pozwalających np. wybrać, które metody powiększania dyspozycyjnych zasobów powinny mieć pierwszeństwo nad innymi, ze względu na relację kosztów do efektów itp. Uwaga odnosi się do całości dokumentu, nie tylko do rozdziału I.

2. Przeprowadzenie rzetelnej analizy problemów i potrzeb, ich hierarchizacja i wskazanie kryteriów skuteczności proponowanych metod przeciwdziałania.
3. Bez metodycznego opracowania hierarchii potrzeb brak sposobu sensownego typowania hierarchii realizacji metod przeciwdziałania skutkom suszy.

• Bez metodycznego opracowania hierarchii potrzeb brak sposobu sensownego typowania hierarchii realizacji metod przeciwdziałania skutkom suszy.
• Usunąć rozdział w jego obecnym brzmieniu i przystąpić do jego redagowania po wcześniejszym przeprowadzeniu systemowej analizy zagadnienia. W szczególności konieczne jest opracowanie i zhierarchizowanie listy zagadnień i problemów, które mają być rozwiązane przez działania interwencyjne. Dopiero na takiej podstawie możliwe będzie ustalenie, czy budowle wodne maja istotne znaczenie dla przeciwdziałania skutkom suszy i czy planowane na ich budowę lub przebudowę środki są wydatkiem uzasadnionym ze względu na hierarchię potrzebnych działań.
• Planowanie znacznych wydatków na budowę lub przebudowę istniejących urządzeń wodnych, bez wcześniejszej, systemowej analizy potrzeb w zakresie przeciwdziałania skutkom suszy nie gwarantuje, że wydatkowane środki pomogą, a nie będą utrudniać skutecznych działań, rzeczywiście służących przeciwdziałaniu skutkom suszy. Planowanie znacznych wydatków pieniędzy publicznych na budowle, których sensu z punktu widzenia programu nie wykazano, może zasługiwać na zarzut niegospodarności, albo wręcz, niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

4. Lista proponowanych inwestycji nie zawiera uzasadnienia w zakresie przeciwdziałania skutkom suszy. jest niekompletna, gdyż planowanym inwestycjom nie towarzyszy żadna prezentacja w jaki sposób i na jakim obszarze, dana inwestycja będzie przeciwdziałać skutkom suszy. Brak jest komponentu obejmującego np. urządzenia do rozprowadzania wody zgromadzonej w zbiornikach retencyjnych. Brak jakiegokolwiek systemowego powiązania proponowanych inwestycji z działaniami zapobiegającymi skutkom suszy.
5. Usunąć rozdział w jego obecnej postaci i przystąpić ponownie do jego opracowania dopiero po wcześniejszym, systemowym opracowani listy potrzeb i jej hierarchizacji.
6. Wydatki inwestycyjne powinny być proponowane w odpowiedzi na zdefiniowane potrzeby i po analizie wykazującej brak innych, tańszych i skuteczniejszych metod przeciwdziałania. Np. budowa zbiornika retencyjnego może być zalecana dopiero po wskazaniu istnienia znaczącego obszaru (poniżej planowanego zbiornika, ale w zasięgu jego możliwego oddziaływania) terenów trwale narażonych na zjawisko suszy, przy czym należy wskazać, że nie istnieje inna, lepsza metoda przeciwdziałania skutkom suszy na danym terenie, niż sztuczne nawodnienie wodą gromadzoną przez zbiornik. W takim wypadku, budowa zbiornika powinna być bezwzględnie powiązana z budowa systemu nawadniającego. Zbiornik i system nawadniający powinny w takim wypadku stanowić jedną, niepodzielną inwestycję. Na obecnie prezentowanej liście brak jest inwestycji spełniających te kryteria - lista w całości nie kwalifikuje się do umieszczenia w programie przeciwdziałania skutkom suszy.