Unia Europejska jest światowym liderem w promowaniu i rozwijaniu energetyki odnawialnej jako tej, która pozwoli w niedalekiej przyszłości zrównoważyć strukturę dostaw, zarówno w odniesieniu do układu przestrzennego, jak i sposobów wytwarzania energii. Wyraźne zmiany modelu gospodarki wysokoemisyjnej na niskoemisyjną widać w założeniach polityki klimatyczno-energetycznej UE określonych w pierwszym unijnym pakiecie działań klimatyczno-energetycznych, przyjętym w 2008 roku. Dokument wskazuje na konieczność ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, zwiększenie udziału energii ze źródeł odnawialnych oraz zwiększenie efektywności energetycznej o 20% (3x20%) do 2020 roku, w stosunku do poziomu z 1990 r. Ramy polityki klimatyczno-energetycznej do 2030 roku, przyjęte w 2014 r. zakładają dla tych działań 40%, 32% i 32,5% udział (cele dotyczące odnawialnych źródeł energii oraz efektywności energetycznej zostały skorygowane i podniesione w 2018 r.). Ponadto ustanowiono cele długoterminowe związane z przejściem na konkurencyjną gospodarkę niskoemisyjną do 2050 r., w której planowane jest zmniejszenie emisji o 80% (w stosunku do poziomu z 1990 r.) wykorzystując cztery główne drogi prowadzące do zrównoważonego, konkurencyjnego i bezpiecznego systemu energetycznego w 2050 r. (efektywność energetyczna, energia odnawialna, energia jądrowa oraz wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla).
Przyjęte ramy polityki klimatyczno-energetycznej doprowadziły do dynamicznego rozwoju sektora związanego z odnawialnymi źródłami energii (OZE), na który składa się m.in. energia wiatrowa, energia słoneczna (cieplna, fotowoltaiczna i skoncentrowana), energia wodna, energia pływów, energia geotermiczna, energia cieplna otoczenia wychwycona przez pompy ciepła, biopaliwa i odnawialna część odpadów. Dzięki temu, z pośród liczących się obecnie sektorów energetycznych, najszybciej rozwijającym się jest właśnie sektor OZE. Dane Eurostatu wskazują, że w 2017 r. energia ze źródeł odnawialnych stanowiła 17,5% zużycia energii w krajach członkowskich UE, co daje ponad dwukrotny wzrost na przestrzeni lat 2004-2017. Największym udziałem energii ze źródeł odnawialnych może pochwalić się Szwecja, której zużycie energii brutto wynosi ponad 54%. Na kolejnych miejscach znalazły się Finlandia (41,0 %), Łotwa (39,0 %) i Dania (35,8 %). Z kolei wśród państw o najmniejszym udziale energii ze źródeł odnawialnych znalazły się Luksemburg (6,4%), Holandia (6,6 %) i Malta (7,2 %)1. W zestawieniu Eurostatu, Polska klasyfikuje się na miejscu 21 z wynikiem oscylującym w granicy 11%..
W produkcji energii ze źródeł odnawialnych w 2017 roku po raz pierwszy na pozycję lidera wysunęła się energetyka wiatrowa, która zgodnie z założeniami do 2020 ma stanowić 1/3 całkowitej produkcji ze źródeł odnawialnych, a do 2030 prawie 40% 2. Najwięcej inwestycji w energetykę wiatrową realizowanych jest na lądzie. W latach 2008-2016 w Europie instalowano elektrownie o łącznej mocy od 8,1 do 10,9 GW. W tym samym okresie moc przyłączeniowa morskich elektrowni wiatrowych wynosiła od 0,3 do 3 GW 3. Ze względu jednak na bardzo dużą wydajność, stabilność wytwarzania energii, a także stosunkowo niskie koszty operacyjne, morska energetyka wiatrowa wydaje się być jedną z najszybciej rozwijających się w światowej energetyce. Przykładem tego są wyniki łącznej mocy zainstalowanych w Europie w latach 2017 i 2018 morskich elektrowni wiatrowych sięgających odpowiednio 3,1 oraz 2,6GW4 5.
Aby dowiedzieć się więcej pobierz ekspertyzę.
POBIERZ EKSPERTYZĘ
Materiały zgromadzone na serwisie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe
