Produkcja energii elektrycznej w Polsce oparta jest w ponad 78% na węglu. Największy udział energii pochodzi z produkcji węgla kamiennego, sięgając 83,5 TWh (49, 1%) oraz węgla brunatnego 49,4TWh (29,1%). Kolejne miejsce zajmuje energia pochodząca ze źródeł odnawialnych (OZE) z wynikiem 21,6 TWh (12,7%) (dane za 2018 r.)1. Z 41 GW łącznej mocy zainstalowanej w Krajowym Systemie Energetycznym (KSE) w 2018 r., 8,6 GW pochodziło ze źródeł odnawialnych, a największy udział przypadł energetyce wiatrowej2. W 2013 r. energetyka wiatrowa wyprzedziła pozostałe źródła OZE pod względem produkcji energii, stając się samodzielnym liderem. Jest też najszybciej rozwijającą się kategorią OZE w Polsce - osiągając blisko 70-krotny przyrost. Rekordowym rokiem pod tym względem był 2016 r., w którym oddano do systemu 1225,38 MW, a łączna moc zainstalowanych farm wiatrowych na koniec 2018 r. według danych opublikowanych przez Urząd Regulacji Energetyki wyniosła blisko 5,9 GW.
Coraz większy udział OZE w KSE wynika w znacznej mierze z przyjętych ram polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej, w której wyznaczono trzy zasadnicze cele przeciwdziałania zmianom klimatu do 2020 r. (tzw. pakiet 3 x 20%). Polska zobowiązała się m.in. do zwiększenia efektywności energetycznej, poprzez oszczędność zużycia energii pierwotnej o 13,6 Mtoe w latach 2010-2020 w porównaniu do prognozy zapotrzebowania na paliwa i energię z 2007 r. Zadeklarowała również zwiększenia do 15% udziału energii z OZE w całkowitym zużyciu energii finalnej oraz do 10% udziału biopaliw w ogólnej konsumpcji paliw transportowych do 2020 r. Zgodziła się także na kontrybucję w ogólnounijnym zmniejszeniu emisji gazów cieplarnianych o 20% (w porównaniu do 1990 r.) 3. Poza unijnymi regulacjami, coraz większą uwagę na odnawialne źródła energii, zwraca się w krajowych strategiach długoterminowych. Przykładem jest dokument pn. Polityka energetyczna Polski do 2040 roku (PEP2040 lub PEP) będąca strategią państwa w zakresie energetyki. Jednym z trzech głównych celów polityki energetycznej opisanym w dokumencie jest zmniejszenie oddziaływania sektora energii na środowisko. Strategia zakłada 21% udział OZE w finalnym zużyciu energii do 2030 r. oraz ograniczenie emisji dwutlenku węgla o 30% do 2030 r. w stosunku do roku 1990. W osiągnięciu tych założeń kluczową rolę ma odegrać rozwój morskiej energetyki wiatrowej 3.
Morski sektor energetyki wiatrowej szczególnie w Europie rozwija się bardzo dynamicznie. W 2018 r. łączna moc pochodząca z morskiej energetyki wiatrowej osiągnęła 18,5 GW. W 11 krajach (Wielka Brytania, Niemcy, Dania, Belgia, Holandia, Szwecja, Finlandia, Irlandia, Hiszpania, Francja i Norwegia) zlokalizowanych jest 105 morskich farm wiatrowych, na które składa się 4543 elektrowni (turbin wiatrowych). Najwięcej elektrowni zlokalizowanych jest na Morzu Północnym, na którym zainstalowane jest 12 938 MW mocy pochodzącej z elektrowni wiatrowych, co daje 70% całkowitej zainstalowanej mocy pochodzącej z tego źródła w Europie. Na Morzu Irlandzkim zainstalowanych jest 2 928 MW, a na Morzu Bałtyckim 2 218 MW (12% udział w zainstalowanej mocy) 2. Jednym z powodów silnego rozwoju elektrowni na morzu jest, większa w porównaniu z elektrowniami lądowymi wydajność i stabilność uzyskiwania energii (wyższe konstrukcje, większa średnica turbin, lepsze warunki wietrzna itd.). Z drugiej strony ramy przyjętej polityki klimatyczno-energetycznej, w której państwa zobowiązały się do osiągnięcia 32% udziału odnawialnych źródeł energii do 2030 r. (wartość została podniesiona z początkowo przyjętych 20%), spowodują dalszy rozwój farm wiatrowych na morzu. Według niektórych opracowań na temat rozwoju morskiej energetyki wiatrowej, wskazuje się również jako ważny element rozwoju tego sektora, małą konfliktowością społeczno-środowiskową. Należy jednak zaznaczyć, że ten efekt może być wynikiem niedostatecznego zbadania obszaru pod planowaną inwestycję, dlatego tak bardzo ważnym jest by badania środowiskowe były prowadzone z należytą dokładnością i właściwą oceną.
W Polsce morskie farmy wiatrowe (MFW) znajdują się dopiero w fazie projektów.
Stan przygotowania projektów MFW w polskich obszarach morskich (POM) w 2018 roku wskazywał na 4:
Plany są jednak bardzo ambitne. Wskazuje się, że pierwsze polskie morskie farmy wiatrowe zaczną produkować energię około roku 2025, a do roku 2040 planowane jest oddanie do eksploatacji ponad 10 GW mocy zainstalowanej w Polskiej Wyłącznej Strefie Ekonomicznej.
Aby dowiedzieć się więcej pobierz ekspertyzę.
POBIERZ EKSPERTYZĘ
Materiały zgromadzone na serwisie dostępne są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe
